Op 13 en 14 april kiezen de Italianen normaal gesproken een nieuw parlement. Het ziet er naar uit dat de partij van Berlusconi zal winnen. Hoe komt dat? Zijn de Italianen hardleers? Waarom kiezen ze opnieuw voor een boef die er tijdens zijn vorige premierschap vrijwel niets van bakte? Marc Leijendekker, Italië-correspondent voor een reeks Nederlandse kranten schreef er een goed boek over: Het land van de krul. Italië achter de schermen, Prometheus, Amsterdam, 2007.
Berlusconi heeft een hoop dingen mee. Eén, tot spijt van wie het benijdt: voor veel Italianen belichaamt hij de succesvolle ondernemer die het op eigen houtje heeft gemaakt. Dat Berlusconi een product is van het oude systeem en niets deed zonder politieke steun, is een detail. Twee, Berlusconi positioneert zich als de politieke buitenstaander. De partijen van links doen zo hun best om geloofwaardig en betrouwbaar te lijken, dat ze vooral overkomen als saaie systeempartijen. Drie, Berlusconi heeft een gigantisch media-apparaat ter zijner beschikking. Vier, links is onderling verdeeld en Prodi kan op basis van zijn premierschap geen betere papieren voorleggen.
Komt er dan nooit eens goed nieuw uit Italië? Volgens de oud-minister en jurist Sabino Cassesse hebben Italianen, als het er op aan komt, weinig vertrouwen in zichzelf. Verandering komt steeds weer van buiten, hervormingen gebeuren onder druk van de omstandigheden en vernieuwing komt van mensen die niets met de politiek hebben te maken. Twee voorbeelden.
Italië is een, eh, erg mooi land. Maar het is ook een land waar weinigen zich bekommeren om de natuur. Er is er zoveel van, lijken de Italianen te denken, dat niemand een klein stukje zal missen. En dus bouwen ze waar het ze uitkomt, gaan ze op jacht in natuurgebieden en storten ze hun afval in het bos. Boeren geven nog het minst om het milieu: leuk allemaal die vogeltjes en de bomen, maar daar kunnen we niet van eten, is zo’n beetje hun verweer.
Maar nu is er ook dit prachtige initiatief: adopteer een schaap. Wie 190 euro stort oop de rekening van de ongetwijfeld bijzonder sympathieke mensen van La Porta dei Parchi wordt peter van een biologisch gekweekt schaap. Zo help je de natuur beschermen en, Italianen blijven Italianen, doe je ook jezelf een plezier. Je krijgt, bij intekening, hou je vast: vijf kilo peccorino, een kilo ricotta, een kilo salami, sokken van echte schapenwol en, als je er iets mee kan doen, twee kilo schapenmest. Luchtdicht verpakt, besteld aan huis.
En nog meer hartverwarmend nieuws. In het kader van de anti-maffia acties werden een aantal grote maffiosi onteigend. Hun domeinen worden nu vaak door coöperatieve ondernemingen in gebruik genomen. Dat gaat niet altijd even gemakkelijk. Soms worden boomgarden omgezaagd of schuren en tractors in brand gestoken. Wat er door de coöperatieven wordt voortgebracht, wordt in zogeheten antimaffiawinkels verkocht en die blijken, lazen we gisteren in Trouw, een groot succes:
De antimaffiawinkels in Italië blijken een succes. De zaken verkopen producten die zijn geteeld op onteigend land van maffiosi. De winkeliers willen daarmee de strijd tegen de beruchte criminele organisatie ondersteunen. Het eerste filiaal in het centrum van Rome kreeg de naam De Smaken Van De Legaliteit. Ook toeristen reageren positief. De kwaliteit van de wijnen, kazen en andere levensmiddelen geldt als uitstekend omdat de maffia vaak de beste landbouwgronden inpikte. De initiatiefnemers van de vereniging Libera Terra (Vrije Aarde) openden enkele maanden geleden een tweede zaak in Napels. Plannen voor een vestiging in het buitenland zijn er ook al, aldus de vereniging woensdag tegen een Duitse verslaggever.
Goed nieuws dus uit Italië.
(op het prentje: de vader van alle Italiëgangers, Porträt Goethes in der Campagna, door Johann Heinrich Wilhelm Tischbein, 1787)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten