Zelfs de beste grap heeft een beperkte houdbaarheidsdatum. Ooit zorgde Alfons Devisch -hier afgebeeld met Raymonda- in zijn Ninoofse stamcafé Het Klokske voor groot jolijt door, op de vraag van postbode Etienne Decuyper naar zijn familienaam, een opgezette vis boven te halen die hij enige tijd tevoren op het Brusselse Vossenplein had gekocht. Toen het Etienne en de andere stamgasten daagde dat je die opgezette vis inderdaad kon zien als een uitbeelding van Alfons' familienaam, was het kot te klein. Alfons werd die avond en ook nog de daarop volgende avonden feestelijk getrakteerd, telkens wanneer hij de vis toonde, die de stamgasten al liefkozend Raymonda hadden gedoopt, naar een buurvrouw die wel wat weg had van de waterbewoner. Maar toen Alfons drie weken later nog altijd te pas en steeds meer te onpas de opgezette vis bovenhaalde, besloot de eigenaar van het Klokske dat de uitgemolken grap hem klandizie kostte en dat het of Alfons of de vis was. Alfons, in zijn eer gekrenkt, koos voor de vis.
Dezelfde taferelen speelden zich af in een reeks andere cafés in Ninove en vervolgens in de buurgemeenten. Alfons geraakte op de dool. Tegenwoordig dwaalt hij door de straten en klampt passanten aan die hij, terwijl hij ze de door de tijd en het veelvuldige gebruik inmiddels flink gehavende opgezette vis onder de neus duwt, vruchteloos aanport zijn familienaam te vragen.
Het gaat niet goed met Alfons.
Het prentje: via de inmiddels uit de blogosfeer verdwenen John Mc. Nab.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten